کبوتر بلند پرواز باید عضلات کتف و بال های قوی داشته باشد،،دارای قدرت ارتجاعی پرتوان باشد و از مج بال ((ساعد))بطور راحت باز و بسته شود و بتوان به راحتی قسمت اول بال را بطرف بالا برد تا زاویه ی ۴۵درجه تشکیل شود،،طول بال باید از بدن پرنده بیشتر باشد حدود یک سانت یعنی اگر بال باز پرنده ۲۵سانتیمتر باشد طول پرنده از سر تا دم ۲۴سانتیمتر باشد((اعدادقردادی))،چهار پر اول و اصلی کبوتر باید بیشتر از دیگر پرها ریشه داشته باید عمق پایه ی چهار پر اول در گوشت بیشتر باشد،،چهار پر ابتدایی باید بسیار صاف باشد((شاهپر های اولی))ولی یکی از انها باید از بقیه قوس دارتر باشد یعنی اینکه انحنای یکی از انها باید قابل ملاحظه باشد(نه بطرف راست یا چپ مانند یک سرعتگیر ))؛هرچه میله ی پر پهن تر باشد قدرت پرها برای حرکت بالا تر خواهند بود//دم کبوتر مسافت بلند نباید خیلی کوتاه باشد//دم وسط نقش فرمان رابه عده دارد و باید دارای قوس ملایم باشد//دم های پرنده های مسافت بلند هنگام برخاستن و نشستن کمی از هم باز می شوند//کبوتر های مسافت بلند بطورعمودی اززمین بلند نمیشوندیعنی چند گام به جلو حرکت کرده و سپس از زمین کنده میشوند//پرنده های مسافت بلند نباید خیلی سنگین و خیلی سبک باشند//جناق پرنده های مسافت بلند کمی از هم فاصله دارد// //اما کلمه ی اسانسور{LIFTلٔفت}بمعنی اوج گرفتن وبالا رفتن و سبقت گرفتن هست وقتی پرنده به کمک پرهاو جریان هوا((جابجایی توده ی گرم وسرد))اوج میگیره بهش اسانسور میگن این جابجایی درصورت منظم نبودن و استاندارد نبودن پرهای بال انرژی زیادی از پرنده هدر میدن،و هرچه خواست پرنده برای دراین ارتفاع گرفتن بیشتر بشه ««یعنی ارتفاع بیشتر»»پرها حالت همگرایی بیشتری پیدا میکنند همگرایی اصطلاح نزدیک شدن پرها به یکدیگر به منظور جلوگیری از عبور هوا از بین پرهاست،در این حالت پرنده به و سیله قوس دادن به بال ها و پر ها به طرف بدن خودش این کارو انجام میده،،و برعکس اگر پرنده قصد کم کردن ارتفاع داشته باشه باید به حالت ((واگرایی))بال رو بیاره این حالت عبارت است از باز کردن بال ها و ایجا فضای خالی بین پرها به منظور کم کردن ارتفاع..((این موارد قطعیت۱۰۰٪درصد ندارندوهمیشه استثناعات وجود دارد))