کبوتر مسابقه ای، برای بازیابی انرژی هدر رفته در طول مسابقه عمدتا به دلیل سوزاندن چربی است. مقدار انرژی چربی که حدود دو برابر همان مقدار کربوهیدرات یا پروتئین است. کبوتر، با این حال، نیاز به نه تنها اسید های چرب ضروری از خوراک به طور چربی خاص ، بلکه مواد معدنی، ویتامین ها و عناصر کمیاب در نسبت مناسب است ، حتی با این متابولیسم لیپیدها سازگار است.
اکسیداسیون اسیدهای چرب باعث تقریبا چهار برابر مقدار انرژی به عنوان کربوهیدرات سوزانده می شود.بر طبق این، متابولیسم نیاز به اکسیژن بیشتری برای آن دارد. بنابراین آسان است درک کنید که عملکرد کبوتر با توجه به میزان اکسیژن کبوتری در طول پرواز در مسابقه ، بیشتر است. اکسیژن سریع تر می تواند از خون به سلول های عضلانی منتقل شود، عملکرد کبوتر بهتر میشود.
کبوتر تقریبا 5 برابر مقدار اکسیژن به عنوان انسان فقط در طول استراحت نیاز دارد. با توجه به این الزامات، کبوترها یک سیستم تنفسی و گردش خون بسیار کارآمد دارند (سیستم کیسه هوا، قلب بسیار بزرگ).
با این حال، تنها اگر ارگانهای تنفسی کبوتر 100٪ سالم باشند، قادر به بهینه و استفاده از اکسیژن در هوا از طریق استنشاق است.
هموگلوبین اکسیژن را به هم متصل می کند و آن را از طریق گردش خون به اندام های متابولیک فعال در بدن توزیع می کند. بنابراین افزایش قابل توجهی از عملکرد کبوترهای مسابقه ای می تواند از طریق افزایش مقدار هموگلوبین خون حاصل شود.
پس از چند روز، استفاده از آهن فعال به منجر به افزایش قابل توجه ارزش خون (مقدار hemocrit) می شود و بنابراین حمل اکسیژن به سلول ها (میتوکندری ها) را تسریع می کند. با تامین انرژی مربوطه، ابتدا عملکرد آموزش افزایش می یابد و در نهایت عملکرد در حین رقابت تبدیل میشود.
پروتئین به عنوان یک منبع انرژی
یافته های جدید نشان می دهد که کبوتر انرژی پرواز خود را از چربی دریافت نمی کند. با توجه به این، کبوتر مسابقه ای تقریبا 10٪ از نیاز انرژی خود را از ذخایر پروتئین، که بدون شک منجر به کاهش عضلات می شود. پروتئین APF 90 به منظور جایگزینی پروتئین موجود در بدن به همان اندازه که ممکن است، در روز پرواز باید تغذیه شود، زمانی که اکسیژن نیاز به زمان بیشتری دارد.
با تشکر از سایت باشگاه ایران ( irpipa.ir )