( ترجمه ماشینی  )

^{همانطور که یک هوادار کبوترهای مسابقه ای را مورد بررسی قرار می دهد ، ارزیابی بال های آنها انجام می شود. آیا خصوصیات ساختار بال کبوتر مسابقه ای وجود دارد که می تواند به عنوان پیش بینی کننده پرواز و عملکرد مسابقه استفاده شود؟ اگر چنین است ، آنها چیست؟ در این مقاله دو بخشی ، نگاهی دقیق تر به مکانیسم پرواز کبوتر مسابقه و کیفیت های مورد نظر در ساختار بال آن می اندازیم.}

^{نگاهی به پرواز کبوتر Racing}

^{بال های یک کبوتر مسابقه برای عملکرد پرنده به هوا ، نگه داشتن پرنده در هوا ، حرکت آن را به جلو و اجازه مانور می دهد. با پرواز پرنده ، بالهای آن شبیه به هواپیما است و بالابر آن نتیجه حرکت رو به جلو است. هنگام بال زدن ، بالها به منظور بلند کردن و حرکت پرنده به جلو حرکت می کنند.}

^{متأسفانه ، بررسی ساختار بال نمی تواند شواهدی از توانایی مانور پرنده ارائه دهد. اما ، فن ترسناک می تواند از طریق آزمایش بال ، تا حدودی توانایی پرنده را در پیشران بالابر و رو به جلو مشخص کند.}

^{ارزیابی Wing for Lift}

^{وقتی بال را برای بالابر بررسی می کنید ، چهار ویژگی وجود دارد که ارزیابی می کنید:}

^{منحنی بال
کیفیت پر
مساحت بال
پشتیبانی شانه از بال
بیایید در مورد هر یک از این موارد با جزئیات بیشتری بحث کنیم.}

^{منحنی بال}

^{وقتی در مورد منحنی بال صحبت می کنیم ، ما به بالای منحنی بال های کشیده در حالی که از جلو نگاه می کنید ، اشاره می کنیم. این منحنی باعث می شود پرنده بتواند به بالابر خود برسد.}

^{برای دستیابی به آسانسور ، فشار هوای کمتری در یک طرف بال در مقایسه با طرف دیگر لازم است. این امر از طریق منحنی بال انجام می شود - هوا طول می کشد تا از بالای سطح "humped" بال بال بالهای کشیده شده عبور کند و باعث می شود فشار هوا پایین تر از بال در رابطه با فشار هوای عبور از سطح مسطح و پائین باشد. از بال اختلاف فشار هوا نیرویی را ایجاد می کند که به سمت بالا یا "بالابر" حرکت می کند.}

^{این پدیده به عنوان اصل برنولی شناخته می شود. برنولی اظهار داشت که هوا دو فشار دارد - یک فشار پویا که با حرکت هوا ایجاد می شود ، مانند فشار احساس شده توسط کسی که به سمت باد می رود و یک فشار ایستا ، که فقط وزن هوا است. ترکیب این دو برابر است با فشار کل هوا و باید همیشه یکسان باشد. بنابراین ، هرچه هوا سریعتر جریان یابد ، وزن آن نیز کم می شود. این بدان معناست که هجوم هوا بر روی انحنای سطح بال بال ، ناحیه ای با فشار کم ایجاد می کند و در نتیجه بلند می شود.}

^{با استفاده از این اصل ، نیروی بالابر پرنده باید برای حمایت از وزن خود کافی باشد تا پرنده بتواند به راحتی قد خود را حفظ کند. بنابراین ، باید یک بالگرد برجسته یا منحنی را در بال پرتوی پرنده جستجو کنید. این یک کیفیت مطلوب در مقابل بالهای چاپلوسی است. گفتن اینکه انحنای کامل چیست ، دشوار است ، با این وجود ، یک بال صاف باعث می شود که پرنده مجبور شود از انرژی بیشتری برای ماندن در ارتفاع بالا استفاده کند و سریع خستگی کند.}

^{کیفیت پر}

^{هوا باید در مسیر باد صاف و روان جریان یابد. اگر هوا نتواند در رودخانه های بی وقفه جریان یابد ، حفره هایی ایجاد می شود که منجر به تلاطم می شود. این آشفتگی مانع از روان شدن روان و در نتیجه از بین رفتن آسانسور و افزایش کشیدن بال می شود. کشیدن بال به مقاومت آن در برابر عبور آن از طریق هوا اشاره دارد.}

^{کیفیت مرغوب برای پرنده برای رسیدن به حداکثر آسانسور لازم است. با بررسی سریع و معاینه و ارزیابی ، کیفیت مناسب پر ، ویژگی ژنتیکی به علاوه نتیجه تغذیه و مراقبت خوب است.}

^{مساحت بال}

^{سطح بال از بال بالنده ای که پرنده قادر به آن است تأثیر می گذارد. با عملکرد بیشتر هوا بر روی بال بزرگ ، توانایی پیشرفت آسانسور بیشتر وجود دارد. با این حال ، اگرچه مساحت سطح شامل طول و عرض پرهای اولیه و فرعی است و هرچه بال را بزرگتر فرض کنید ، در هنگام پیشران پرواز ، در اندازه پرهای اولیه محدودیت هایی وجود دارد. ما در بخش دوم این مقاله به بررسی بیشتر آن خواهیم پرداخت.}

^{در ارزیابی پرها به عنوان بخشی از سطح بال ، به پرهای پرواز ثانویه توجه کنید. برای اطمینان از حداکثر بالابر ، اینها باید یک پایه کامل و کامل را در بالهای کشیده تشکیل دهند. اما اندازه پرهای ثانویه نباید عملکرد پرهای اولیه را به خطر اندازد.}

^{اگر پرهای ثانویه نسبت به مقدمات ابتدایی طولانی باشد ، پرواز سریع و در عین حال دارای انرژی و مدت زمان کوتاه خواهد بود. از طرف دیگر ، اگر پرهای ثانویه کوتاه باشد ، پرواز ممکن است از نظر انرژی و پایداری بیشتری داشته باشد اما کندتر باشد. در حالت ایده آل ، برای مسابقات استقامتی ، کارآمدترین طراحی پرهای ثانویه فقط کمی کوتاه تر از اولین پر اولیه است ، که یکی از آن ها به بدن نزدیک است.}

^{پشتیبانی شانه از بال}

^{طول استخوان هومروس ، از شانه پرنده تا آرنج آن ، ویژگی دیگری است که می تواند هنگام بررسی ساختار بال کبوتر مسابقه ارزیابی شود. طول این استخوان در هر پرنده متفاوت است و بر عملکرد بال نیز تأثیر می گذارد.}

^{عضلات متصل به این استخوان ، مانند عضله supracoracoideus ، باعث می شود تا بال خود را از بالای پشت پرنده پس از سکته مغزی به سمت پایین بکشید. هرچه پرنده مناسب تر شود ، این ماهیچه ها به همراه عضلات شاخه ای ، که عضلات امکان سکته مغزی را دارند ، کاملتر و محکم تر می شوند ، و همچنین روی humerus می کشند.}

^{برای استخوان هومروس طول مطلوب مشخصی وجود ندارد اما باید متناسب با بقیه بال باشد. این نه تنها یک پایه بال قوی را فراهم می کند بلکه زاویه پشتیبانی صحیح برای بال را نیز حفظ می کند. زاویه بال در ایجاد بالابر اضافی مهم است.}

^{از آنجا که پرنده لبه اصلی بال را به سمت جریان هوا می کند ، منجر به بلند شدن اضافی می شود. با بلند شدن لبه باد ، هوا به سمت پایین عقب بال جریان می یابد و باعث ایجاد یک "بادگیر" می شود که به بالابر می افزاید. هرچه شیب بال در برابر جریان هوا بیشتر باشد ، انحراف هوا به سمت پایین و بالابر تولید شده بیشتر می شود. با این حال ، گذشته از یک نقطه مشخص ، ارتفاع لبه بال می تواند مقاومت زیادی ایجاد کند که پرواز رو به جلو غیرممکن است.}

^{برای پرواز پایدار ، ارتفاع 4 درجه از مسطح بهترین موقعیت بال بالایی است. کمتر از این ، کشیدن ممکن است پایین تر باشد اما بالابر کوچک است. هیچ ارتفاع از لبه بال مانند مانند پرنده ای که با یک بال راست و مرتب پرواز می کند ، در پرواز اقتصادی نیست. اما هرچه زاویه بال تا 15 درجه افزایش یابد ، بالابر ناپدید می شود و باعث می شود پرنده غفلت کند.}

^{سایر عوامل مؤثر بر آسانسور}

^{دو عامل دیگر در افزایش ارتفاع پرنده و سرعت هوا تأثیر دارد. با تراکم هوا ، در روزهای گرم که هوا نازک و کم نور است ، آسانسور بیشتری ایجاد می شود. این هوای سبک تر باعث می شود هوای کمتری از بال عبور کرده و انرژی پرنده را در پرواز حفظ کند.}

^{با سرعت هوا ، چون هوا سریعتر از بال حرکت می کند ، فشار بالاتری نسبت به بال وجود دارد. این امر باعث بلند شدن بیشتر می شود. دو برابر شدن سرعت هوا از بال پرنده چهار برابر خواهد شد.}

^{احتمالاً این مسئله را در عمل دیده اید اگر متوجه شده اید كه چگونه پرنده ای با بال های كشیده می تواند هنگام مواجهه با باد روی بام انبار به طور ناگهانی به سمت آسمان شلیك كند. از طرف دیگر ، شما سختی پرندگان را در دستیابی به ارتفاع نزولی هنگام تلاش برای فرود در باد شدید مشاهده کرده اید.}

^{این نتیجه بررسی ما از ساختار بال در رابطه با بالابر است. در بخش دوم این مقاله ، به عنوان ساختار بال کبوتر مسابقه ای در رابطه با پیشران در پرواز نگاه خواهیم کرد.}

Racing Pigeon Flight and Wing Structure

As a fancier examines racing pigeons, an assessment of their wings is performed. Are there characteristics of the racing pigeon wing structure that can be used as a predictor of flight and racing performance? If so, what are they? In this two-part article, we will take a closer look at the flight mechanism of the racing pigeon and the desired qualities in the structure of its wing.

A Look at the Flight of the Racing Pigeon

The wings of a racing pigeon function to bring the bird up into the air, keep the bird in the air, propel it forward and allow it to maneuver. As the bird glides, its wings are similar to that of an airplane and its lift is a result of its forward movement. When flapping, the wings function both to lift and to propel the bird forward.

Unfortunately, examination of the wing structure can provide no evidence of the bird’s ability to maneuver. But, the fancier can, through wing examination, somewhat determine the bird’s ability for lift and forward propulsion.

Assessing the Wing for Lift

As you examine the wing for lift, there are four qualities you will assess:

• Curve of the wing
• Feather quality
• Wing surface area
• Shoulder support of the wing

Let’s discuss each of these in greater detail.

Curve of the Wing

When we talk about the curve of the wing, we are referring to the curve, ‘hump’ or camber you see on the top of the outstretched wing as you look at it from the front. This curve makes it possible for the bird to achieve its lift.

In order to achieve the lift, a lower air pressure is needed on one side of the wing compared to the other. This is accomplished through the curve of the wing—the air takes longer to pass over the top ‘humped’ surface of the outstretched wing, causing lower air pressure above the wing in relation to the pressure of the air passing over the flat, lower surface of the wing. The air pressure difference creates a force acting upwards, or the ‘lift’.

This phenomenon is known as the Bernoulli principle. Bernoulli proposed that air has two pressures– a dynamic pressure generated by moving air, such as that felt by someone walking into the wind, and a static pressure, which is simply the weight of the air. The combination of these two equals the total air pressure and must always be the same. Therefore, as air flows faster its weight must become less. This means that air rushing over the curvature of the top surface of the wing generates a low pressure area, resulting in lift.

Using this principle, the force of the bird’s lift must be enough to support its weight in order for the bird to easily maintain its height. So, you need to look for a noticeable camber, or curve, in the bird’s outstretched wing. This is a desirable quality versus a flatter wing. It is difficult to say just what is the perfect curvature, however, a flatter wing will cause the bird to have to use more energy in staying aloft, fatiguing quickly.

Feather Quality

The air needs to flow around the wind smoothly in streamlines. If the air cannot flow in unbroken streamlines, it develops eddies which lead to turbulence. This turbulence prevents a smooth air flow, resulting in a loss of lift and an increase in wing drag. The drag of the wing refers to its resistance to its passage through the air.

Good feather quality is necessary for the bird to achieve maximum lift.  Readily assessed by examination and handling, good feather quality is genetic trait plus the result of good nutrition and care.

The surface area of the wing influences the lift the bird is capable of.  With more air acting upon a big wing, there is an ability to develop more lift. However, though the surface area includes the length and width of the primary and secondary feathers and you would assume the bigger the wing the better, when it comes to flight propulsion, there are limits on the size of the primary feathers. We will look at that further in the second part of this article.

In evaluating the feathers as part of the wing’s surface area, take note of the secondary flight feathers. These should form a full and complete base in the outstretched wing to ensure maximum lift. However, the size of the secondary feathers should not compromise the action of the primary feathers.

If the secondary feathers are long  in relation to the primaries, then the flight will be fast, yet energy-draining and of short duration. On the other hand, if the secondary feathers are short, the flight may be more energy-efficient and sustained but will be slower. Ideally, for endurance racing, the most efficient design is secondary feathers just slightly shorter in length than the first primary feather, which is the one closest to the body.

Shoulder Support of the Wing

The length of the humerus bone, the one that runs from the bird’s shoulder to its elbow, is another characteristic that can be assessed during examination of the racing pigeon’s wing structure. The length of this bone varies per bird and affects the functioning of the wing.

Muscles attaching to this bone, such as the supracoracoideus muscle, enable the up-pull of the wing above the bird’s back after the downward stroke. As the bird becomes more fit, these muscles become fuller and more firm along with the pectoral muscles, which are the muscles enabling the down stroke, also pulling on the humerus.

There is no known optimal length for the humerus bone but it should be proportional to the rest of the wing. This provides not only a strong wing base but also maintains the correct supporting angle for the wing. The angle of the wing is important in the creation of additional lift.

As the bird angles the leading edge of the wing up into the air current, it results in additional lift. With the wind edge lifted, the air flows downwards off the rear of the wing, creating a ‘downwash’ which adds to the lift.  The greater the tilt of the wing against air flow, the greater the downward deflection of air and the greater the lift generated. However, past a certain point, the wing edge elevation can create so much resistance that forward flight is impossible.

For the sustained flight, an elevation of 4° from the flat is the best position of the outstretched wing. Less than that, the drag may be lower but the lift is small. No elevation of the wing edge, as in the case of the bird flying with a straight, level wing, is not economic in flight. But, as the wing angle increases to 15°, the lift will disappear, causing the bird to stall.

Other Factors Affecting Lift

Two other factors affect the bird’s lift— air density and the air speed. With air density, more lift is created when on hot days when the air is thin and light. This lighter air results in less air passing over the wing, preserving the bird’s energy in flight.

With air speed, as the air flows faster over the wing, there is less pressure above the wing. This results in a greater lift. Doubling the air speed over the bird’s wing will quadruple the lift.

You have probably seen this in action if you have noticed how a bird with outstretched wings can appear to suddenly rocket towards the sky when facing the wind on the loft roof. On the other hand, you have seen the difficulty birds have in achieving a descending altitude when attempting to land in a strong wind.

This concludes our review of the wing structure in relation to lift. In the second part of this article, we will look as the structure of the racing pigeon’s wing in relation to propulsion in flight.